DİNLE BENİ
Dinleyin dostlarım, dinleyin beni
Paylaşmayalım artık gamı, kederi
Tükenmezdim zannettim, şimdiyse kabullendim kaderi
Düşkünmüşüm dostlarım, o beni mahkûm etti
Çıkıp gidin artık buradan, terk edin yüreğimi
Israr etmeyin sakın, defolup yalnız bırakın beni
Beni kurtların uluyuşunda, kuşların şakıyışında bırakın
Ne gözüme ne sözüme aldırmadan uzak diyarlara varın
Öylece bakayım gerekse arkanızdan söz dövünüp de ağlamam
Bilirim insanın insana vardır ihtiyacı
Fakat neye yarar ki insan bırakıyorsa yürekte bir acı
Gülmek, eğlenmek vardı daha; rüyalı gözlerle bakmak hayata
Borun pazarı geçmişse eğer eşeğini neden sürmez Niğde’ye beşer
Vakit dolmadı belki, toprak kucağına almadı beni
Yalnız doğmadım, yalnız öleyim; yanımda başka kalp çürütmeyeyim
Şimdilik bu tek dileğim…
