ÖPÜŞELİM, BARIŞALIM

 

                                                                                                                                                                                26 NİSAN 2020

Saygıdeğer Şiirselliğim;

Affınıza sığınarak bu mektubu kaleme alıyorum. İkimizin de bildiği üzere bir süredir sizi ağırlama fırsatına nail olamadım. Keyfinizi kaçırıp yüce varlığınızı eleme sürüklemek gibi bir niyetim yok. Yanlış anlaşılmaların önüne geçmek adına bu hususta yeniden özür diliyorum. Fakat takdir edersiniz ki aramızdaki artan mesafenin hızını kesmek son derece önemli ve elzemdir. Hatta bu konu çeşitli yanlardan benim için hayati önem arz eder. Sizden ricam güzelliğin somut ulakları olan nice kelimeleri zihnimden esirgememenizdir. O tatlı misafirleri ağlar vaziyette görmek beni harap ediyor. Sonrasındaysa bedenim onlara katılıp dinmez hıçkırıklara eşlik ediyor. Bildiğiniz gibi demirden bir gövdem varmışçasına çıktığım savaş meydanlarından kolay kolay eli boş dönmem. Ama bu cesur ve pek yürekliliğin ardında sizinle örülmüş hassas ağlar yer alır. Sizin ateşinizin içimde sönmüş olabileceği fikri bile beni korkudan tir tir titretiyor.  Hayatım, sizin benimle beraber olamadığınız bir geleceği haşince reddediyor. Yalvarırım başka tatlar almama, yeni sesler duymama, dünyaya ayna tutmama ve tekrar zihnimi tanımama yardımcı olunuz. Pek çok şeyden vazgeçebilir, sizi onların hepsine tercih edebilirim. Yüreğimin gücü bitene, gözlerimin feri sönene kadar size inanacağım. Siz gerçek olan her şeyin yegâne bütünüsünüz. Temsil halinde bulunduğunuz bin çeşit vakıa inanın ki masallardaki türlü mücevherden, gözlerdeki sevgiden, dillerdeki büyülü ezgiden çok daha üstündür.

                 Kendinden yüz çevrilmemesini uman sadık yardımcınız.

Adres:

Kaf Dağı’nın eteğindeki

düşler şehri (Kime sorsanız gösterir.)