DÜŞMÜŞ İNSAN
Acı çığlıklar gibi yürek yakacak o
Sonsuz bilinmezliğin tek adı olacak
Onun attığı adımlara kimse varamayacak
O Ay’ı kalkan, Güneş’i kılıç yapacak
Bunun gibi fısıldanan uğursuz dizeler var kulağımda
Gözlerimde kat kat karanlık bir perde
Dünyamın rüya olduğu, her türlü şeyin son bulduğu
Soğuk nemli beşiğimdeyim
Tıngır mıngır sallanmakta âlemden âleme süzülmekteyim
Sonra beni nazikçe tutup kaldırdılar.
Göğün sonundan aşağı fırlattılar.
Döne döne düştüm, tutuştum ve parladım.
Baktım ki yeryüzünde cürmüm kadar yer yakmadım.
oooo dönüş yapmışsın, sevindim, gelirim okumayaa :)
YanıtlaSilBeklerim efendim. Buyurun gelin. :)
Silfantastik bilimkurgu ile başlayıp kişisel gelişimle bitti. hep fısıldasın sana evren :)
YanıtlaSilÖyle mi olmuş? Yorum serbest tabi :)) Yazdıktan sonra vay efendim ben bunu anlatmıştım diyemem. Biraz da kim ne anladıysa odur zaten. Evet, fısıldamasına hayır demem doğrusu :)
Silbiraz da esprili söyledim tabii sen yazarken ne hissettiğini ancak sen bilirsin hatta sen bile unutmuşsundur, ruhsal astral seyahat yapmışsın çünkü :)
SilBen de işin şakasındayım efendim :)) Buradan duyguları ifade etmek zor elbette. Aynı sorunla baş ediyoruz. Yorum yaptığınız için minnettarım :))
Sil